بررسی ویژگی های بالینی بیماران بستری شده با تشخیص اولیه ماستیت

سابقه و هدف: ماستیت یا التهاب بافت پستانی، یک وضعیت نسبتاً شایع در زنان سنین باروری می باشد که عمدتاً با تشخیص ماستیت شیردهی و به صورت سرپایی درمان می شود. گاه در بررسی ماستیت، به ویژه فرم مزمن آن، تشخیص های نادری هم چون ماستیت گرانولوماتوز و بدخیمی گزارش می شود. هدف این مطالعه، بررسی برخی ویژگی های بالینی بیمارانی است که با تشخیص اولیه ماستیت بستری شدند. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، پرونده 46 بیمار خانم بستری شده در مرکز آموزشی درمانی رازی قائمشهر با تشخیص اولیه ماستیت از سال 1389 تا 1394 مورد بررسی قرار گرفت. ریسک فاکتور، شرح حال، معاینه فیزیکی، آزمایشات، سونوگرافی، ماموگرافی، درمان، روش های تشخیص، نتایج پاتولوژی و تشخیص نهایی در پرسشنامه بیماران ثبت گردید. یافته ها: از این بیماران، 8 نفر (18 درصد) post monoposed و 38 نفر (82 درصد) pre monoposed بودند. میانگین سنی این بیماران 08/7±18/33 سال بود. 8 بیمار سابقه عود ماستیت داشتند. از 8 مورد عود، 4 مورد سابقه دستکاری جراحی قبلی داشتند. تشخیص نهایی در 6 نفر (13 درصد) ماستیت گرانولوماتوز بود که همگی بیماری عود کننده داشتند. هم چنین دو نفر نیز کانسر التهابی پستان داشتند. استنتاج: ماستیت طیف وسیعی از علل عفونی و گرانولوماتوز و حتی بدخیمی را شامل می شود که خصوصاً در موارد عود کننده، باید جهت تشخیص قطعی، از بیوپسی و هیستوپاتولوژی استفاده کرد.